رحمان و رحیم دو صفت از صفات نیکوی الهی است. خداوند بارها خود را با این دو صفت معرفی کرده است. در معنای این دو کلمه و فرق آنها با یکدیگر گفته اند«رحمان،صیغه مبالغه و به معنای کثرت و فراوانی رحمت الهی است که شامل همه بندگان او ـ اعم از مومن و کافرـ می شود و رحیم،صفت مشبهه و بیانگر رحمت جاودان و نعمت همیشگی خداوند است که ویژه بندگان مومن است.»

از پیامبر گرامی اسلام (ص)نقل شده است:«خداوند یکصد رحمت دارد و یکی از آن ها را به زمین فرو فرستاده و بین مخلوقاتش تقسیم کرده است. با آن یک رحمت است که مخلوقات با هم مهربانی می کنند و به یکدیگر مهر می ورزند.نود و نه رحمت دیگر را برای خود نگه داشته و زمان ظهور آن را عقب انداخته است و با آن نود و نه رحمت در روز قیامت بر بنگانش رحم می کند.»همچنین روایت شده است : خداوند آن یک رحمت را نیز می گیرد  و صد رحمت را کامل می گرداند و در روز قیانت با صد رحمت ـ یعنی با همه رحمت خویش ـ   بر بندگانش رحم میکند.»(مجمع البیان،ج1،ص54) 

البته روشن است که تعبیر صد رحمت برای نزدیک کردن مطلب به ذهن است؛چرا که رحمت الهی بی نهایت و شمارش ناپذیر است.