بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند،انسان را از هر نظر موزون و شایسته آفرید؛هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و عقلی؛چراکه هرگونه استعدادی را در وجود او قرار داده و وی را برای پیمودن قوس صعودی بسیار عظیمی آماده ساخته است.(نمومه،ج27،ص144) از آیات قرآن به خوبی استفاده می شود که انسان به گونه ای آفریده شده که در پرتو علم و ایمان و تقوا و عمل صالح می تواند به سوی خداوند بلند مرتبه عروج کند و در جوار رحمت او به زندگی جاودانی دست پیدا کند که سراسر سعادت و خوشبختی است.در آیات 75و76 سوره طه می خوانیم:«و هر کس با ایمان نزد او آید و اعمال صالح انجام داده باشد،چنین کسانی درجات عالی دارند...باغ های جاویدان بهشت که نهرها از زیر درختان جاریست،در حالی که همیشه در آن خواهند ماند.این است پاداش کسی که خود را پاک کند.»(المیزان،ج20،ص365) اما اگر انسان با تمام این امتیازات از مسیر حق منحرف گردد،چنان سقوط می کند که به اسفل سافلین کشیده می شود.در برابر آن قوس صعودی تکامل انسان،قوس نزولی وحشتناکی دیده می شود؛چرا که انسان موجودی مملو از استعدادهای سرشار است که اگر در طریق صلاح از آنها استفاده کند،بر بالاترین قله افتخار قرار می گیرد و اگر این همه هوش و استعداد را در طریق فساد به کار اندازد،بزرگترین مفسده را می آفریند و طبیعی است که کارش به اسفل سافلین کشیده شود.(نمونه،ج27،ص144)
