بسم الله الرحمن الرحیم
آیه(51سوره یونس) بر این حقیقت تاکید می کندکه هنگام نزول عذاب،درهای توبه بسته می شود و پشیمانی سودی نخواهد داشت.دلیل آن هم روشن است؛زیرا توبه در چنین حالی،شبیه توبه اجباری و اضطراری است و چنین توبه ای بی ارزش است.(نمونه،ج8،ص312)
بسم الله الرحمن الرحیم
این آیه به یکی از مهم ترین آثار توبه و عنایت ویژه خداوند به شخص توبه کار اشاره دارد و آن این است که خداوند به لطف و کرمش،بعد از توبه کردن شخص گناهکار،گناهان او را محو می کند و به جای آن حسنات می نشاند.در روایتی از ابوذر از پیامبر اسلام(ص) آمده است:«روز قیامت،بعضی از افراد را حاضر می کنند.سپس خداوند دستور می دهد که گناهان صغیره او را عرضه کنید و گناهان کبیره را بپوشانید.به او گفته می شود:تو در فلان روز فلان گناه{صغیره}را انجام دادی.در حالی که او به آن اعتراف دارد و انکار نمی کند،{ولی}قلبش از گناهان بزرگ ترسان و لرزان است.در اینجا هرگاه خدا بخواهد به او لطفی کند،دستور می دهد به جای هر گناه،حسنه ای به او بدهید.او عرض می کند:پروردگارا،من گناهان بزرگی داشتم که آن ها را در اینجا نمی بینم.»ابوذر می گوید:در این هنگام،پیامبر(ص)تبسّمی کرد که دندان هایش آشکار گشت.سپس این آیه را تلاوت فرمود:«فاولئک یبدّل الله سیئاتهم حسنات.»(نمونه،جلد15،ص160)
بسم الله الرحمن الرحیم
مقصود از توبه،همان بازگشت به سوی خداست.
