بسم الله الرحمن الرحیم

«ایاک نعبد و ایاک نستعین» دو مطلب را عرضه می کند:


1 - بنده با «‌ایاک نعبد» به سمت خدا کشانده می‌شود.


2 – بنده با «ایاک نستعین» تنها مدد خود در راه «ایاک نعبد» را یاری خدا می‌داند.


با چنین وضعیتی انسان مستقل و خالص شده، مجرای رحمت الهی می‌گردد. خدایی که مدام رحمت می‌فرستد، بنده‌اش را یکی از مجاری ابدی رحمت خود قرار می‌دهد.