بسم الله الرحمن الرحیم
«یَّاءَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاَ یَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىَّ اءَن یَکُونُواْ خَیْراً مِّنْهُمْ وَلاَ نِسَآءٌ مِّن نِّسَآءٍ عَسَىَّ اءَن یَکُنَّ خَیْراً مِّنْهُنَّ وَلاَ تَلْمِزُوَّاْ اءَنفُسَکُمْ وَلاَ تَنَابَزُواْ بِالاَْلْقَ بِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الاِْیمَنِ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَاءُوْلَّئِکَ هُمُ الظَّ لِمُونَ.»(سوره حجرات،آیه11)
اى کسانى که ایمان آورده اید! مبادا قومى قوم دیگر را مسخره کند، شاید مسخره شدگان بهتر از مسخره کنندگان باشند و زنان ، زنان را مسخره نکنند، شاید آنان بهتر از اینان باشند و در میان خودتان عیبجویى نکنید و یکدیگر را با لقب هاى بد نخوانید. (زیرا) فسق بعد از ایمان ، بد رسمى است ، (مسخره وعیبجویى و بدنام بردن دیگران ، خروج از مَدار ایمان و فسق است که سزاوار شما نیست ) و هر کس (از این اعمال ) توبه نکند، پس آنان همان ستمگرانند.
در آیه 10 حجرات(آیه قبل)، مسئله برادرى مطرح می شود و در این آیه مسائلى مطرح مى شود که برادرى را از بین مى برد و همچنین در آیات قبل سخن از درگیرى و اصلاح بود، در این آیه به بعضى از عوامل و ریشه هاى فتنه و درگیرى که مسخره ، تحقیر و بدنام بردن است اشاره مى کند.
آرى ، یکى از برکات عمل به دستورات اسلام ، سالم سازى محیط اجتماعى و جلوگیرى از مسخره و بدنام کردن یکدیگر است.
