بسم الله الرحمن الرحیم
(آیا ندانسته ای که خدا را آن چه در آسمان ها و زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و کوه ها و درخت و چهارپایان و بسیاری از مردم برای او سجده می کنند؟)«سوره حج،آیه 18»
مسأله سجده موجودات مسأله ای عمومی است که سراسر جهان هستی را فرا می گیرد و اختصاص به موجودی ندارد. پس آن چه مهم است فهمیدن حقیقت (سجده) است و چگونه هر موجودی از با عقل و بی عقل در برابرعظمت حق ابراز کوچکی می نماید.
بسم الله الرحمن الرحیم
گفته های دین اسلام پر از دلایل علمی می باشد.
روزه یک ماهه باعث پاکسازی بدن است.
بسم الله الرحمن الرحیم
در قرآن آیات زیادى درباره اهمیت فوق العاده دعا وارد شده است، به طورى که دعا به عنوان عبادت مهم به شمار آمده و بى توجهى به آن مایه استکبار دوزخ خواهد بود.(سوره (40) آیه 60)
دعا مغز عبادت است و هیچ کس از اهل دعا به هلاکت نمىرسد.حضرت محمد«صلی الله علیه وآله و سلم»
(بحار الانوار، ج 93، صاحب الزمان 300)
بسم الله الرحمن الرحیم
احتمالا منظور از«دابّه»(جنبنده)در اینجا انسان است؛چون انسان هم یکی از جنبندگان است که حرکت می کند.بنابراین،معنی آیه چنین می شود:اگر خداوند بخواهد مردم را به خاطر ظلمشان مجازات کند،به طوری که هر کسی که ظلم و گناهی کرد،دچار عذاب شود،دیگر هیچ انسانی که در زمین حرکت کند،زنده نمی ماند؛چون بیشتر مردم _که معصوم نیستند_گناه می کنند و هلاک می شوند و اندکی از مردم یعنی پیامبران و امامان (علیه السلام)که معصوم هستند،اصلا به دنیا نمی آمدند؛زیرا پدران و مادران غیر معصوم آنها پیشتر به خاطر گناهانشان نابود شده بودند. شاید هم منظور از جنبنده،تمام حیوانات و جانوران باشد.در این صورت،علت نابودی حیوانات و سایر جنبندگان به خاطر گناهان انسان اینگونه توجیه می شود که طبق قرآن کریم،تمام موجودات زمین برای تکامل انسان و مصالح او به وجود آمده اند.بنابراین اگر انسان نباشد،وجود آنها لغو و بی فایده است؛چنان که در آیه 29 سوره بقره می خوانیم:«خداوند،همه آنچه را که در زمینوجود دارد،برای شما آفریده است.(المیزان،ج12،ص280)
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند،انسان را از هر نظر موزون و شایسته آفرید؛هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و عقلی؛چراکه هرگونه استعدادی را در وجود او قرار داده و وی را برای پیمودن قوس صعودی بسیار عظیمی آماده ساخته است.(نمومه،ج27،ص144) از آیات قرآن به خوبی استفاده می شود که انسان به گونه ای آفریده شده که در پرتو علم و ایمان و تقوا و عمل صالح می تواند به سوی خداوند بلند مرتبه عروج کند و در جوار رحمت او به زندگی جاودانی دست پیدا کند که سراسر سعادت و خوشبختی است.در آیات 75و76 سوره طه می خوانیم:«و هر کس با ایمان نزد او آید و اعمال صالح انجام داده باشد،چنین کسانی درجات عالی دارند...باغ های جاویدان بهشت که نهرها از زیر درختان جاریست،در حالی که همیشه در آن خواهند ماند.این است پاداش کسی که خود را پاک کند.»(المیزان،ج20،ص365) اما اگر انسان با تمام این امتیازات از مسیر حق منحرف گردد،چنان سقوط می کند که به اسفل سافلین کشیده می شود.در برابر آن قوس صعودی تکامل انسان،قوس نزولی وحشتناکی دیده می شود؛چرا که انسان موجودی مملو از استعدادهای سرشار است که اگر در طریق صلاح از آنها استفاده کند،بر بالاترین قله افتخار قرار می گیرد و اگر این همه هوش و استعداد را در طریق فساد به کار اندازد،بزرگترین مفسده را می آفریند و طبیعی است که کارش به اسفل سافلین کشیده شود.(نمونه،ج27،ص144)
بسم الله الرحمن الرحیم
از این آیات به خوبی استفاده می شود که انسان از دو بعد متضاد تشکیل یافته که یکی در بالاترین حد عظمت و بزرگی
است و دیگری در پایین ترین حد ارزش. از طرفی،روح الهی در او دمیده شده و از طرفی،از گِل خشکیده و بدبویی (مانند لجن)تشکیل یافته است.تعبیر«روحی» (روح من)نشان دهنده روح بسیار ارزشمند و باعظمت انسان است که مقام او را حتی از فرشتگان بالاتر می برد؛مانند تعبیر ماه خدا که نشانه عظمت ماه مبارک رمضان است.(نمونه،ج11،ص78)
